Lefkas
Vakantiebannertje lefkas

naar beneden naar laatst geplaatste blog

 

Dinsdag 27 september 2016 - Het is zover

Het is zover. Vandaag gaan we naar Griekenland. Mis niks, en volg ons hier op 3x0.nl.

- Ingepakt

Zo, tas(sen) ingepakt. Mijn tas lijkt lichter dan ooit, en het grootste deel zit vol met kleren en spullen voor De Domino. Vreemd. Nog even snel de startpagina van 3x0.nl aangepast zodanig dat je direct automatisch op de Lefkas2016-pagina uitkomt. Zo mis je niks!

13:39 - In de trein

Als ik een foto kon posten zou er nu een staan van ons in een trein op weg naar Schiphol! Likes kunnen per post verstuurd worden naar ons thuisadres.

15:23 - At the gate

We zijn door de douane. De Domino heeft haar eerste fouillering achter de rug. Nu slaapt ze.

21:06 - Gearriveerd

Zo, iedereen kan gerust zijn, we zijn veilig gearriveerd bij Casa Campos, ons onderkomen de komende 11/12 dagen. Vliegen ging super. De Domino vond het super. Kon ze eindelijk op iedereen neer kijken. Ze was vooral onder de indruk van afbeeldingen van de groenroseblauwebeige Captain T, op posters aan de wand en in reclameblaadjes. En nu is ze de trotse eigenaar van een echt pluche exemplaar. Auto ophalen ging soepel, en zo ook de rit door het aardedonkere Lefkas.

21:48 - Luier verschonen in een vliegtuig

Ik eis respect. I did it. Een luier verschonen op een vliegtuigtoilet. Het is maar goed dat De Domino zo klein is, want nu hoefde alleen haar hoofd maar zodanig gedraaid te worden dat ze met haar kin in haar oksel zat om haar plat op de keiharde verschoonplank te krijgen. Ik deed er schat ik maar zo'n 378 km over. Grondkilometers.

23:07 - Carpe noctum

22:07 nederlandse tijd. Het zit erop voor vandaag. De eerste griekse erg lekkere wijn (flesje van het huis) is mijn lever aan het verpesten. De Domino ligt tussen ons in te slapen. Het is mooi geweest, of zoals ze hier in goed Grieks zeggen; carpe noctum.

Woensdag 28 september 2016; 16:06 - Bij het zwembad

Met het eerste griekse ontbijt (gevulde aubergine, een aardappelschotel en een reuze-varkensspies, het was inmiddels 12 uur) achter de kiezen en een wandelingetje door het "centrum" liggen we nu al weer wat halfuurtjes aan en in het zwembad, prachtig gelegen in een olijfbomenboomgaard.

22:15u - midden in de nacht

Zo voelt het althans. Donker, krekels die de stilte vullen met krekelen, een blaffende hond in de verte, en verder niets. Op het geluid van de koelkast na dan. En het gesmak van De Domino, die aan haar deel van mijn Kleftiko en Almarjo Mater's vleesspies schijnbaar niet genoeg had, en nu haar moeder weer leeg probeert te zuigen. Het dagje zit er bijna op denk ik. Ik in elk geval wel. Misschien nog een Mythos, the fresh maker, en dan naar bedjos. Het was ontspannen zo die eerste dag.

Donderdag 29 september 2016 - 11:45u - She did it!

Bedacht ik me vanochtend dat als we de klokken 's ochtends verspreid over wat dagen op 8 uur zouden zetten bij het ontwaken van De Domino er uiteindelijk wel een klok exact gelijk zou lopen met de echte tijd (en de rest tot op een kwartier onnauwkeurig), was het vanochtend plots 10:00u toen ze aan mijn oren trok! We vermoeden dat het met de zwemsessies van gisteren te maken heeft. Vanaf vandaag wordt ze dan ook minimaal twee keer per dag een half uur in een bibberkoud badje gelegd! Net even geschommeld en nu slaapt ze al weer! Vanmiddag naar een strand. Keep you posted!

22:33u - Verdriet

Omdat het inmiddels 16:15u was toen we naar een strand gingen leek het me verstandig het eerste strand te pakken dat we tegen zouden komen. Dat bleek een vrijwel verlaten strand te zijn. Ook niet gek gezien de weg er naartoe; kilometers afdaling middels een haarspeldbochtenweg. Er bleek slechts een stelletje met een baby te zijn, en die waren net aan het vertrekken. Gelukkig, want stelletjes met schreeuwende baby's, wie heeft er geen hekel aan. We hadden het keienkiezelstrand voor ons alleen. En dat was mooi als je bedenkt dat ons babytje kan schreeuwen als een bezetene als ze haar zin niet krijgt. En dat is sinds een week zo ongeveer soms het geval. Mocht ze voorheen eigenlijk alles omdat alles wat ze kon doen, pakken en in haar mond steken door ons was "voorbereid" door haar simpelweg ergens te situeren (neer te zetten of leggen) en dingen te geven, al dan niet eetbaar, nu is dat anders. Sinds ze kruipt (tijgeren heeft ze een dag of twee gedaan) kiest ze zelf waar ze heen gaat. En dus moeten we ineens nee verkopen. En zo gaat dat ook met dingen die ze kan pakken. Ze wil alles proeven. En dan zit je op een kiezelstrand niet heel handig.... En schreeuwen als we alleen maar weer "nee" zeiden als ze haar favoriete kiezel weer in haar mond wilde stoppen. Op de terugweg op goed geluk een Taverne uitgekozen die er niet populair uitzag. Gisteren zaten we in een restaurant op Het Plein in het hoofddorp, waarbij we afgegaan waren op recensies en aanbevelingen. Dat doen we niet meer. Het eten was wel oke, niet meer dan dat, maar het plein was een soort kinderspeelparadijs. Misschien dat wij dat over drie jaar ook echt leuk vinden, maar nu nog even niet. Vandaag was dan ook stukken beter. En een bord met een lamskotelet, een kipfilet, een griekse worst en pancetta (een dikke speklap), welke vegetarier zou er niet direct van gaan kwijlen? De Domino in elk geval wel. We hebben haar nog nooit haar mond zo vol zien stouwen als vandaag. Maar op een gegeven moment was ze waarschijnlijk te moe om nog te kunnen kauwen. Met hamsterwangen bol van vlees begon ze met haar lippen stijf op elkaar (ze hamsterde voor slechtere dagen vermoed ik) wederom uitingen van ongenoegen te vertonen en luister bij te zetten. Tot ze moest niezen :) Snel naar ons huisje dan maar. En zie daar, een voordeel, dat schreeuwen van teleurstelling heeft haar zo uitgeput dat ze nu alweer ligt te slapen zoals wij al maanden niet meer geslapen hebben. Compleet van de wereld. Ongekend tot nu toe. En dus zitten wij eens heerlijk rustig onder de sterrenhemel boeken te lezen. Ik Chemical Wedding van Julian Doyle en Bruce Dickinson, en Marjolein Fear van Arjen Lubach. Freshmakertje erbij, wat krekels en een blaffende hond. Prima vertoeven hier.

Zaterdag 1 oktober 2016: 21:26u - Naar bed!

Ik ben kapot. Vandaag een rondje eiland gedaan, met een tussendoortje naar een verlaten klooster. Gelukkig geen tegenliggers gehad op dat stuk, tjonge wat een smalle bergweggetjes. Gisteren dagje strand gedaan; Kathisma beach. Wederom kiezels groot en klein - noemen ze hier zandstrand - met als gevolg dat de onderkanten van onze voeten even een paar dagen geen "strand" toelaten. Vrijwel geen vis gezien, maar wel een flinke Morene, bruin met gele circels/stippen, niet verstopt tussen rotsen, maar er tussendoor en er overheen zwemmend. Op het land had Marjolein een slang gezien. 6 meter lang en een petfles dik. Vandaag 's middags in Vasiliki in de haven wat seafood gegeten, Marjolein 8 grote mosselen, ik een met haloumi, tomaat en groene paprika gevulde inktvis. Beter dan de voorgaande dagen (gisteren lauwe met plaatselijk hete en koude stukken dagspecial; mousaka), en zeker lekker, maar nog altijd geen Masterchefwaardige maaltijd gehad. Aan opsmuk/garnituur doen ze hier niet. Mousaka is mousaka, gevulde inktvis gevulde inktvis. Vanavond gegeten in een volgens sommige bronnen toprestaurant, Oasis. Prachtig gelegen in de bergen in het bos, met uitzicht over de zee, en de lamskoteketten waren erg lekker (lekkerder dan de Lefkasworsten die Marjolein besteld had) maar de slappe friet als enige opsmuk en de ronduit smerige koffie na (niet opgedronken) deed ons uiteindelijk een mager 6-je omhooghouden toen de rekening kwam. Het voorgerecht was overigens wel heerlijk, net als gisteren voorafgaand aan de Magnetronmousaka. Verder vandaag zo'n 7348 bochten gereden. Zoals gezegd, ik ben kapot. Naar bed nu.

Maandag 3 oktober 2016: 12:59u - Klaar met Grieks eten

Je kent het wel, je bent gek op iets, en dan vreet je het ineens zo veel dat je er (bijna) van moet kotsen, en dan heb je er tot jaren daarna wel genoeg van. Nou, dat lijk ik te hebben met Grieks eten. Die hompen vlees vol spek en druipend van het vet, ik moet er niet meer aan denken. Of dat komt door het eten zelf of door de airco in onze huurauto is de vraag (en gezien de keelpijn die ik vaker heb direct na een dagje slecht gereinigde airco denk ik dat het daardoor komt), maar de associatie is gelegd in mijn hoofd. Gisteren daarom een dagje rondom ons huisje gedaan. Dat kan prima. Het is hier heerlijk rustig, dus een dag genieten van rust, welke slappe vaatdoek heeft daar geen oren naar. Wat uurtjes in een hangmat, even zwemmen en wat proberen te slapen. Alleen toen Marjolein twee uurtjes is gaan wandelen met ons energiesysteem is dat laatste me even gelukt. O wat verlangen wij naar een nacht echt slapen. Volgende keer nemen we een nanny mee op reis. Wie wil kan zich aanmelden. 's Avonds naar een restaurant gegaan waar groenten op de kaart stonden. Mooi gelegen aan het water, en geen enkele andere klanten. Dat wil zeggen, niet meer nadat onze stoommachine wat overdruk kwijt moest. Daarvoor zat er wel nog een stel. Niet alleen konden we daadwerkelijk groenten bestellen, het was nog lekker ook, en keurig verzorgd. Enige "smetje" was dat we ongevraagd een toetje van het huis kregen; 450 gram spijs per persoon in de vorm van een bamiblok. Dat deed de gezondheidsbalans weinig goeds. Vannacht weer een darmkanalenstelsel dat overuren draaide. Net als ons luchtalarm. De espresso die we bestelden (dit keer prima van smaak) was ook nog gratis. Top. Wij geven Zevki een 8. Wederom zeer vroeg naar bed gegaan, en wederom weinig succesvol. Ik kan niet goed ontdekken wat er mis is met ons bed (op de aanwezigheid van een dieselmotor tussen ons in dan) maar na een paar uur in dat bed zit m'n hele rug muurvast. Dat maakt de rest van de nacht geen pretje, en 's morgens moet ik eerst onder een hete douche (Jupiter zij geprezen!) een minimalistische vorm van Tai Chi voor harken doen - een millimeter naar links buigen, en een millimeter naar rechts, goed zo, en nu met de kin een centimeter richting borstkas - voordat ik me weer levend voel. Ik ben wel eens lekkerder/fitter wakker geworden op vakantie. Net een uur of anderhalf in een hangmat gelegen met de baby, en zowaar, ze sliep een uur. Vanmiddag gaan we naar een strand waar De Domino wel het water in kan. Dat is de bedoeling althans.

Dinsdag 4 oktober 2016: 12:45u -

Dat was een succesvol stranddagje gisteren. De Domino heeft haar zeedoop gehad. Ze vond het prachtig. Er was weinig leven. Onder water alleen een klein mooi kwalletje "nee, oppassen, gevaarlijk, alleen de tentakels aaien!", en boven water een paar mensen en uiteraard poezen. Het is duidelijk naseizoen. We hadden de strandtent voor onszelf. En dansen dat we gedaan hebben. Op de weg ernaartoe maakte ik me in de auto al hardop een voorstelling van hoe me op het strand door een aziaat een massage aangeboden zou worden, hoe ik kritisch tegenover de prijs zou staan, dat ik dan een special price zou krijgen en hoe ik vervolgens zou genieten. Ik kan me niet herinneren dat ik ze op Griekse stranden ooit had zien lopen, het was meer wishful thinking, maar Poseidon moest me gehoord hebben en snel een chinees van Xao Ling Haat Pu Ching strand gehaald hebben, want we lagen letterlijk nog niet op onze vette buiken of daar was ze "you want massage?". Het ging vrijwel exact zoals ik me voorgesteld had, op het genieten na dan. Nooit eerder heb ik meerdere malen op het punt gestaan om het uit te schreeuwen en het te laten stoppen. Er was geen professional voor nodig om vast stellen dat er niet meer gesproken kon worden van wat knopen, maar dat mijn hele schouderpartij een grote taaie biefstuk was. Ze heeft haar best gedaan er een malse Bifteki van te kneden, en dat is aardig gelukt. Ik kan niet zeggen dat ik me daarna als herboren voelde. Zo voelde ik me vanochtend pas na een uurtje echt geslapen te hebben. Ik vrees dat als ik in die staat daadwerkelijk herboren zou worden dat ze me in een couveuse zouden proppen, maar toch, ik voel me stukken beter dan de dagen hiervoor. Nu gaan we weer een bezienswaardigheid zoeken. En ik hoop weer even de zee in te kunnen duiken en wat borst te crawlen met mijn losgewalste schouderkarbonades.

22:11u - Melissa

Gelukt. Deel 1 van het plan dan, we hebben een bezienswaardigheid gevonden; de Melissakloof. Ergens 683 bochten de bergen in met de laatste kilometers weer over een weggetje waar je liefst geen tegenliggers krijgt. Het werd de fysiek aktiefste dag tot nu toe met een paar kilometers lopen in mooi bos. En ook hier was het op het geritsel van een enkel hagedisje of het gezoem van een Megawesp, -tor of -hommel na muisstil. Geen auto, geen mensen, geen koebel. Zelfs geen blaffende hond. Op de terugweg wilde ik een andere route nemen. Dat werd een route over een steeds smaller wordende bergweg die eenmaal in een berggehucht aangekomen smaller werd dan ons vehikel breed is. Dat werd dus een stukje achteruit en ergens draaien. Een ander stuk weg bracht niet veel meer. Uiteindelijk een terugweg gevonden. Te laat wel om nog te gaan zwemmen. We moeten het dineren echt timen, want als het te laat wordt voor onze Gizmo qua eten en slapen wordt het een Gremlin. Een zeer luidruchtige mag ik wel zeggen. Zo ook net op de terugweg (lopend) van Lefkadastad naar ons onderkomen. De blaffende honden waren er stil van.

Woensdag 5 oktober; 8:00u - Ik haat je

Ze kan praten, ons Valerie. We hoorden het allebei. Ze werd wakker, wij ook, en ze zei "ik haat je"! Beetje vreemde woordkeus, en we zoeken er verder niets achter, maar dat is wat ze zei. We zijn er trots op.

Donderdag 6 oktober 2016; 21:06u -

Hoe we het ook wenden of keren, uiteindelijk is het voor ons ook leuker als we onze activiteiten e.d. aanpassen aan onze Miss Piggy (als ze iets wil pakken/hebben waar ze niet bij kan/mag maakt ze echt het geluid dat Miss Piggy maakt; nnnnnnnnjia). Alleen snorkelen, toch minder leuk dan met z'n tweeën. Een mooie baai of mooi strand met leuke golven is toch minder leuk als je er niet in kan met baby. Er niet meer uit komen is helemaal belabberd. Een beetje schaduw is ook gewenst als we niet met een geroosterd biggetje terug naar huis willen. Gisteren daarom voor de tweede maal naar het strand van Nidri gegaan, naar dezelfde strandtent, waarbij we zelfs dezelfde bedjes hebben gepakt. Geen toeval, want we konden kiezen uit alle bedjes, er was verder niemand. Het waren gewoon de mooiste bedjes! Op de terugweg (eindelijk) in een Taverne gegeten op een metertje of 25 boven zee, direct aan de rotskust gelegen. Prachtig uitzicht en het eten was ook prima. Het resterende deel van de avond deels doorgebracht buiten zittend met een moederpoes en haar twee kleintjes op mijn schoot (ik zou ze zo meenemen), en deels binnen zittend m'n boekje lezend. Vandaag naar het enige nog in gebruik zijnde klooster gegaan. Dat moet je echt gezien hebben schijnt. Geen idee waarom. Misschien omdat het zo weinig voor stelt. Als er niet een handvol poezen en kittens rond zou dartelen zou je het in twee minuten wel gezien (kunnen) hebben. Met de "dierentuin" die erbij zit (wat kippen, wat vogels, drie herten en twee eekhoorns) zou je je verblijf kunnen verdubbelen, wat wij geprobeerd hebben. Wacht, er zaten ook wat eenden. Nee, het was echt de moeite waard. Daarna op zoek naar een bakker, we hadden nog niet ontbeten. Dat viel nog niet mee. We zaten aan de westkant van het eiland, de rotskant van het eiland met de prachtige kiezelstranden die niet gemakkelijk te bereiken zijn. (Een geprobeerd, maar niet afgemaakt, want de auto moest uiteindelijk ook weer naar boven.) En verder is er vrijwel niets dan berg en natuur en om de 10 km zo'n beetje een klein dorp. Hartstikke mooi natuurlijk, maar niet als je op zoek bent naar een bakkerij. Uiteindelijk in een dorp van niets, een half eiland verder, zagen we ineens wederom een taverne met mooi uitzicht. Omdat inmiddels de lunchtijd was gepasseerd hebben we de bakker z'n koeken voor iemand anders laten bakken en hebben we eens in de middag goed gegeten. Tot nu toe hebben we lunch overgeslagen. Eenmaal terug in het basiskamp lekker gekropen en gezwommen. Toen naar De Marina. Zou ook een bijzondere marina zijn. Waarschijnlijk moet je er dan zijn als alles open is en er mensen zijn. Nu was het ook wel bijzonder, bijzonder rustig. In het gewone deel van de haven eens een snelle pita gyros gegeten. Maar wel in stijl met een voorgerecht (dat tegelijkertijd werd geserveerd..). Lekker! Vooral dat voorgerecht; Turkey Egg (iets van een omelet met groenten en een spicy worstachtig iets). Maar ook de pita zelf, gevuld met niet al te veel vlees en goed gebakken friet, de eerste gewoon goed gebakken friet. Je zou denken, kun je friet slecht bakken. Ik zou zeggen, ga willekeurig ergens in Lefkas eten. Maakt niet uit wat je bestelt, je krijgt er vast friet bij. Wel even uitwringen voordat je ze opeet!

Zaterdag 8 oktober 2016; 19:55u - De balans

We zijn weer thuis. We kunnen niet anders dan toegeven dat we daar eigenlijk wel blij mee zijn. Het was leuk en we vonden het een mooi eiland, maar om nou te zeggen "Lefkas, dat moet je gezien hebben!", nee. Maar los van dat is het weer fijn om in huis tussen je eigen spullen te zitten. Dat "je eigen" kan eigenlijk wel weg. Het is gewoon fijn om spullen (tot je beschikking) te hebben. Ik besef nu ook hoeveel een goede commode (me) waard is! Nu viel het in het huisje nog wel mee overigens. Op bed verschonen gaat prima, en als ze dan het bed onderpiest draai je gewoon het matras om. Verbaasd was ik wel over het gebrek aan voorzieningen om een baby te verschonen in restaurants, en over de houding van restaurantpersoneel/-eigenaren. Wij hebben in geen enkel restaurant iets van een voorziening aangetroffen, nog geen triplex plank die op z'n Grieks bevestigd was (half vast, uitstekende schroeven, schuin, zoiets). En als je dan met je baby onder je arm vroeg of/waar je mogelijk een luier zou kunnen verschonen werden we zonder blikken of blozen verwezen naar het toilet. Kom je daar, blijkt het een smerig hokje van nog geen vierkante meter te zijn, met als je geluk had een wc die het deed en/of waar je op zou durven gaan zitten. En als je echt je geluksdag had, dan kon de deur op slot. Maar hoe ik daar met alle beste wil van de wereld en alle hulp van de Griekse goden een luier had moeten verschonen, het is mij een raadsel. Niet dat we er ooit een probleem van gemaakt hebben of door ondervonden hebben - een grasveld of de kattenbak van de auto werkt prima - maar ik begrijp het gewoon niet goed. Nu ik het er toch over heb. Wat moet het voor een Griek toch een genot zijn om in Nederland op vakantie te zijn. Schone wc's, en het wc-papier hoef je niet in een ranzig plastic emmertje te proppen maar kun je doorspoelen! En de deur kan ook nog op slot!! En je hoeft niet iedere dag een bifteki, suflaki of de hele ribbenkast van een lammetje te eten!!! Ik vraag me ook af hoe groot de schok is als ze ontdekken dat er ook andere groenten zijn dan groene paprika, tomaat, aubergine en courgette. Man, wat kunnen wij onszelf gelukkig prijzen met het aanbod van voedsel hier, ook in restaurants. Maar al het gezeik op een stokje en de balans opmakend was het wel leuk. En we hebben goed weer gehad. Niet onbelangrijk, zo ondervonden we gisteren, de laatste dag (vandaag was het alleen maar reizen). Gisteren regende en waaide het. Zie je dan maar eens te vermaken (in een huisje zonder spullen, of gewoon, op Lefkas). We hebben beiden onze boeken uit kunnen lezen, dat wel, maar als we meerdere dagen regen hadden gehad, poe, dan zou de balans heel anders zijn uitgeslagen. Gisteren ook nog wat rondgereden, rond de lagoon en op het vasteland. Door de donkere onweerlucht was het heel mooi. Ook nog twee flamingo's gezien, een mooie meepakker. Vandaag stond in het teken van de terugreis. Om 7u op, om 15u thuis. En De Domino hield zich wederom fantastisch (in het vliegtuig). Geen enkele grunt of iets dergelijks. Alleen maar lachen. Heeft een groot deel van de vlucht geslapen. Ook zij is overduidelijk blij weer thuis te zijn. En sinds vandaag kan ze ineens staan. Kon ze net voor de vakantie, nog geen 14 dagen geleden, nog net niet zelfstandig gaan en blijven zitten (wat ze inmiddels prima kan), nu trekt ze zich aan vanalles omhoog en blijft dan staan of het niets is. Het gaat snel. Morgen krijgt ze rolschaatsen (aan), eens kijken hoe haar dat af gaat.

^ ^